Τι θα μπορούσα να κάνω, για να μη μ' αγαπάς;
Ίσως νομίζεις ότι βλέπεις την αλήθεια μέσα μου, όμως πλανάσαι από την επιτηδευμένη εικόνα μου.
Είμαι μια ψεύτρα της χαράς και ένα φάλτσο του γέλιου.
Δεν έχω γαλήνη μέσα μου και όσο κι αν αναζητώ αυτή σου την αγάπη, άλλο τόσο θέλω να τρέξω μακρυά της.
Έχοντας ξοδέψει χρόνια προσπαθώντας να την ελέγξω
την φοβάμαι πιο πολύ από κάθε τι.
Γιατί η αγάπη μπορεί να καταστρέψει
και ο έρωτας να διαλύσει.
Μπορεί να γεμίσει έναν άνθρωπο με άλογα συναισθήματα σαν κύματα, να κατακλύσει την ατάραχη λίμνη της λογικής, να παρασύρει κάθε βράχο αλήθειας και να δημιουργήσει τη χαρά. Και όταν φύγει
-γιατί πάντα φεύγει-
να αφήσει ένα απλήρωτο κενό
που όμοιό του δεν υπάρχει
ένα κενό που βγάζει φωτιές και ζητά
τι ζητά
αγάπη.
Δεν μπορεί να πληρωθεί αλλιώς.
Σύμβαση καθως είναι η κοινωνία,μας αναγκάζει να μην είμαστε ο εαυτος μας πολλές φορές.
ReplyDelete''Μην την εξευτελίζεις μες στην πολλή συνάφεια του κόσμου(...) ως που να γίνει σα μια ξένη-φορτική'' είπε Ο ποιητής.
Νομίζω Grace οτι το νόημα βρίσκεται στο να ζεις,χωρίς να εκτίθεσαι υπέρ το δέον και κατα το πόσο ο ίδιος επιθυμείς και παράλληλα να δέχεσαι την αγάπη που βρίσκεις στο δρόμο σου,δίνοντας επίσης αγαπη,οταν το νιωθεις.
Γιατί η αγάπη δεν χάνεται,σε διαμορφώνει,διαμορφώνει και τον άλλον.Οι καιροί αλλάζουν,αλλά αν φοβάται κανεις να αγαπήσει,δεν είναι τίποτα.Καλύτερος ο πόνος εκείνου που πληγώθηκε παρά η απάθεια όποιου δεν αγάπησε ποτέ...
Η αγάπη πληγώνει,αλλά κάνει καλό ακόμα και τότε.Όταν φεύγει-εστω παροδικα- ο πονος,η αγάπη ειναι παλι αυτη που σε γιατρεύει...
Αλλα όποιος δεν αγάπησε είναι τόσο άτυχος,ένας φυλακισμένος άνθρωπος στην αδράνια της καθημερινότητας.Που αν δεν αγαπησες ποτε,μοιάζει αστείο.