Love Life : Free

  Θέλω να βρω κάποιον. Αυτόν που ψάχνω. Ξέρω δεν θα συμβεί σύντομα. Ποτέ δεν συμβαίνει από την αρχή. Πρέπει να ωριμάσεις μέσα από τις σχέσεις και τον χρόνο,... ή μήπως τελικά δεν ωριμάζεις, αλλά από την πολλή αναμονή και τις μαζεμένες ορμόνες συμβιβάζεσαι και πείθεις τον εαυτό σου ότι, όντως- Ναι!- αυτό που συνάντησες είναι το τέλειο; Ότι είναι αυτό που πραγματικά έψαχνες και - ω!- τρομερή ανακούφιση υπάρχει ο έρωτας που όλοι έλεγαν και θα ζήσεις κι εσύ αυτό το συναίσθημα, που όλοι έχουν μοιραστεί και ξεχωρίσει, που όλοι έχουν γράψει γι' αυτό! Ναι! Έγινες κι εσύ μέλος της παρέας. 

 Ίσως γι αυτό στο τέλος όλοι χωρίζουν.. Η αναμονή αντικαθίσταται από την υπομονή - που γρήγορα εξασθενεί-  και οι ορμόνες καταστέλλονται, καθώς βρίσκεται οδός εκτόνωσης. Τότε συνειδητοποιούμε ότι -ουπς! - εκείνο που ψάχναμε εξ αρχής, δεν ήταν αυτό.  Και τότε χωρίζουμε. Αποφασισμένοι να μην ενδώσουμε ξανά σε κάτι λιγότερο από αυτό που πραγματικά θέλουμε. Και ο κύκλος των χαμένων/καταδικασμένων σχέσεων συνεχίζεται.  

Ρομαντικά, συνεχίζουμε να περιμένουμε. 

Θέλουμε να συνεχίσουμε να περιμένουμε.

 Αλλά είναι δύσκολο. Όλα σου υπενθυμίζουν τον ΜΕΓΑΛΟ ΕΡΩΤΑ που δεν ζεις! Και αν δεν ζήσεις, θα έχεις μισή ζωή. Σε όλες τις ταινίες όλοι βρίσκουν τον ένα και μοναδικό έρωτα της ζωής τους. Κάθε τραγούδι είναι γραμμένο για τον έρωτα. Κάθε μυθιστόρημα εξυμνεί το πάθος του έρωτος. Όλα σε οδηγούν στο ότι πρέπει να ψάξεις! Πρέπει οπωσδήποτε να τρέξεις να βρεις αυτό το άλλο μισό που σου κρύβει η μοίρα και που όλα είναι ανολοκλήρωτα χωρίς αυτό. Ψάξε!

Και από το πολύ ψάξιμο κουράζεσαι. Και μετά συμβιβάζεσαι.. ή τα παρατάς. Και στις δύο περιπτώσεις μετά, συμβαίνει όντως να συναντάς το άλλο σου μισό! Στην πρώτη περίπτωση δεν χρειάζεται επεξήγηση, η άλλη περίπτωση είναι ο νόμος της ζωής. Μόλις πάψεις να ενδιαφέρεσαι για κάτι, αυτό αμέσως να βρεθεί μπροστά σου - όπως όταν περιμένεις λεωφορείο. Απελπίζεσαι. Κάνεις να φύγεις και -τσουπ! - εμφανίζεται στον ορίζοντα. Τότε το δέχεσαι. Με αγαλλίαση το φυλακίζεις στην αγκαλιά σου και ολοκληρώνεις την ιστορία. Είσαι ευτυχής! 

 Δεν κατακρίνω το συναίσθημα του έρωτα. Είναι η μεγαλύτερη έμπνευση και η πιο σεμνή λατρεία. Έχει εκπέσει όμως από το θρόνο του, λόγω της τεράστιας σημασίας που του έχει αποδοθεί. Έρωτας είναι το όμορφο, ρομαντικό συναίσθημα που πρέπει να κρατάμε για τον εαυτό μας. Ο καθένας βιώνει τη δική του μορφή του έρωτα. Οι συμβουλές και οι διδαχές δεν έχουν κανένα ρόλο και καμία εξουσία πάνω του. Είναι, αυτό που είναι, για τον καθένα ξεχωριστά και απαρέγκλιτα.

Θέλω να ζήσω αυτό το όμορφο και μοναδικό. Αλλά έχω και μια προσωπικότητα να καλλιεργήσω, υπομονή να χτίσω, ασχολίες να μάθω και δεξιότητες να εξασκήσω. Δεν θα μείνω εν αναμονή του σπουδαίου γεγονότος, γιατί ως τότε θα έχει χάσει το νόημά του. Θα ανακουφιστώ που θα έρθει στη ζωή μου και θα το μετριάσω. Γιατί δεν είναι αυτό που περίμενα. Ε, λοιπόν, δεν είναι, γιατί ο έρωτας δεν είναι για να αναμένεται! 

Είναι για να συμβαίνει, να τρελαίνει και να φθονείται. 

Μόνο τότε προσλαμβάνεται η ομορφιά του σε όλο της το μεγαλείο και απογειώνεται η ουσία του. Μόνο τότε.