.Σκιές.

Το τραγούδι των αναμνήσεων με ξυπνάει
σαν όνειρο που πήρε φωτια
Τα μάτια ανοίγω, δεν θελω
ας τα κλείσω
θολές οι φιγούρες από τον καπνό...
θυμάμαι.
Γυρνάω πίσω
τίποτα δεν είναι το ίδιο...
θα 'θελα να΄ναι πιο ζωντανά.
Λίγο πιο καθαρά.
Τη μνήμη βαθειά στοιχειώνουν οι μυρωδιές κι οι αγκαλιές...
τίποτα δεν μοιάζει αληθινό...
Μην ξεχνάς!
Δεν πρέπει να ξεχάσω... , αλλά πρέπει να ζήσω..
Γιατί να μην είσαι εδώ
Ο Ήλιος θα βγει...
Ξημερώνει αργά, χρειάζομαι φως
να βρω το δρομο...
προσπαθώ να πετάξω 
χωρίς φτερά
Βλέπω τα μάτια σου να με κοιτάνε....
Γιατί δεν ξυπνάω ποτέ;
Και τότε έρχεσαι εσύ να με βγάλεις από τη σιωπή...
Ξύπναω
παίρνω ανάσα
Νυστάζω
Όχι!
Δεν θα κοιμηθείς.
Θέλεις να κλειστείς πάλι εκεί;Να μην ζεις;
Ό,τι ζω δεν είναι αληθινό..Θέλω να γυρίσω πάλι εκεί
Στην αγκαλιά, τη μυρωδιά_κι ας είναι όλα λίγο θολά
Δεν ζεις! Παραμιλάς. Δεν μας κοιτάς. Γιατί μένεις εκεί?
Και πού να πάω..? Εκεί δεν πονάω
Όταν γυρνάω πονάω_

Ελπίδα

Ελπίδα,
Έλα να με πάρεις στ' όνειρό μου...
Πέταξε μαζί μου πέρα απο το γυαλό..,
πάρε με μακρυά απο 'δω και φτάσε..
Φτάσε τ' αστέρια τ' ουρανού και φέρε ένα εδώ κάτω..

Να πάρω αυτούς που αγαπώ και να τους βάλλω πάνω...
να μην πληγώνονται ποτέ
να΄χουν εσένα προστασία,
φύλακα άγγελό τους όπως σε είχα κι εγώ...

Και τώρα απλά σε αγαπώ...

Όλα αυτά..

Τι νιώθεις κάθε πρωί που ξυπνάς..?

Τι ονειρεύσαι να σου συμβεί..?

Γιατί δεν το βοηθάς να συμβεί..?

Γιατί φοβάσαι να ανέβεις ψηλά?? Να δείξεις σε όλους ποιος πραγματικά είσαι..?.. Ξέρεις, ζηλεύω τα παιδιά..και δεν έχει περάσει καιρός από τότε που ήμουν κι εγώ μικρή. Τότε ήθελα να μεγαλώσω, να ψηλώσω, να είμαι ανεξάρτητη... Αν ήξερα οτι αυτό θα γινόταν τόσο απότομα δεν θα το περίμενα πώς και πώς..
Θα χάζευα τον ουρανο και θα άφηνα όλες αυτές τις ζεστές, ανέμελες σκέψεις να με κατακλύζουν μέχρι που να μπουκώσει το μυαλό μου. Θα τις κρατούσα ενθύμιο για τις κρύες μέρες που θα ερχόντουσαν..
Και τώρα χάνομαι..σε έναν κόσμο που μπήκα νωρίς, χωρίς κανένα να με καταλαβαίνει οπου νιώθω ορισμένες φορές  παρατηρητής..Γελάω με αστεία και καταστάσεις όμως συχνά, και τότε μισώ τον εαυτό μου που το αφήνω να συμβαίνει, δεν είμαι εγω....Γελάω και σταματάω,  παρατηρω τους άλλους...Δεν το κάνω σκοπίμως..Συμβαίνει.. Απλά χάνομαι στις αναμνήσεις για μια στιγμή..και τότε σοβαρεύω..Εκείνες τις στιγμές πονάω.. Δεν ξέρω αν τρομάζω τους άλλους.. Θα ήθελα να βρω κάποιον να με καταλαβαίνει, όμως δεν εύχομαι να συμβεί σε κάποιον το ίδιο..Δεν είμαι δα και τόσο εγωϊστρια..
Είμαι καλά..Γενικά είμαι καλά...
Αυτό πρέπει να ευχόμαστε δεν λένε όλοι;;; Άλλες φορές σύμφωνω.. Άλλες πάλι λέω..."Αν κάποιος είναι υγιής, αλλά δεν είναι ευτυχισμένος; Τότε τι; Τι γίνεται τότε;;" Δε λέω.. Η υγεία επηρεάζει την ευημερία, αλλά ..
Αλλά. Πάντα θα υπάρχει ένα αλλά...
Όλα αυτά είναι που σκέφτομαι κάθε φορά..Κάθε φορά που αφαιρούμαι και συνέρχομαι από το θυμικό.. Κάθε φορά που περνάω από μια  παλιά διαδρομή που κάναμε μαζί.. Κάθε φορά που βλέπω μια δικιά σου μπλούζα.. Κάθε μέρα που περνάω μέσα στο σπίτι και είμαι ψυχικά ευάλωτη ώστε να σε αφήσω να με κατακλύσεις..

Όλα αυτά όμως περνάνε...Φεύγουνε με τον καιρό.. Και εγώ βρίσκω όλο και περισσότερο τον εαυτό μου.. Γίνομαι αυτό που θα γινόμουν και μαζί σου.. Βρίσκω την αγάπη σου κρυμμένη σε παλιά παιχνίδια και αναμνήσεις. Και προσπαθώ.. προσπαθώ τόσο πολύ.. προσπαθώ να αξίζω για σένα.