Το τραγούδι των αναμνήσεων με ξυπνάει
σαν όνειρο που πήρε φωτια
Τα μάτια ανοίγω, δεν θελω
ας τα κλείσω
θολές οι φιγούρες από τον καπνό...
θυμάμαι.
Γυρνάω πίσω
τίποτα δεν είναι το ίδιο...
θα 'θελα να΄ναι πιο ζωντανά.
Λίγο πιο καθαρά.
Τη μνήμη βαθειά στοιχειώνουν οι μυρωδιές κι οι αγκαλιές...
τίποτα δεν μοιάζει αληθινό...
Μην ξεχνάς!
Δεν πρέπει να ξεχάσω... , αλλά πρέπει να ζήσω..
Γιατί να μην είσαι εδώ
Ο Ήλιος θα βγει...
Ξημερώνει αργά, χρειάζομαι φως
να βρω το δρομο...
προσπαθώ να πετάξω
χωρίς φτερά
Βλέπω τα μάτια σου να με κοιτάνε....
Γιατί δεν ξυπνάω ποτέ;
Και τότε έρχεσαι εσύ να με βγάλεις από τη σιωπή...
Ξύπναω
παίρνω ανάσα
Νυστάζω
Όχι!
Δεν θα κοιμηθείς.
Θέλεις να κλειστείς πάλι εκεί;Να μην ζεις;
Ό,τι ζω δεν είναι αληθινό..Θέλω να γυρίσω πάλι εκεί
Στην αγκαλιά, τη μυρωδιά_κι ας είναι όλα λίγο θολά
Δεν ζεις! Παραμιλάς. Δεν μας κοιτάς. Γιατί μένεις εκεί?
Και πού να πάω..? Εκεί δεν πονάω
Όταν γυρνάω πονάω_
